|
Парфен і Хведар
|
|
З размовы
|
– Ну, ці злавіў хоць пару карасёў?
– Ды шчупака ў тры мэтры, панімаеш?!.
– Чаму ўвабраўся, пане, у рызьзё,
А ці купіць за што, Парфен, ня маеш?
– Яшчэ і гэта ў дзюрках не цьвіце.
– Падумаў бы, Парфене, пра культуру.
– А што? Каб потым вешаць на плаце!
– Не, ты павесь на ўласную хвігуру.
Во, кепка – хоць на пудзіла налож...
– А што, яна пячэ табе няйначай?
– Чаго такі ты востры, быццам нож?
– Буваю, брат, нібыта нож, гарачы.
– Ў адной куфайцы – столькі зім і лет?!
– На баль пайду – займу ў цябе, суседзе.
– Чаго кіпіш, Парфен, як макаў цьвет?
– Ат! Гаварыць з табой праціўна, Хведзя!
|
|
